In september 1996 vierde de Italiaanse motorenfabriek Moto Guzzi haar 75 jarig bestaan. Sjef van Hoorn had zich een jaar eerder een 2e hands Moto Guzzi aangeschaft. Hij werd prompt lid van de Moto Guzzi Club Nederland. Een flinke Nederlandse delegatie ging half september 1997 naar Italië en onder hen van Hoorn. Het werd een grandioos jubileumfeest daarin Mandelio del Lario aan het Comomeer een Mekka voor de motorliefhebber. Na feesten gaan motorrijders altijd weer hun eigen weg of naar huis of een zonnige bestemming elders in Italië. Zo kwam deze Guzzist (je bent van de familie) aan de Middellandse Zee op een rustige camping terecht in een prachtig badplaatsje. Naast cultuur snuiven kun je in Italië veel lekker ijs eten en dat gebeurde dan ook regelmatig! Op een geven moment kwam van Hoorn met zijn zelf studie Italiaans aan de praat me t een ijssalonhouder. U kent dat wel; in de prachtige vitrines stralen vele soorten heerlijk ijs je tegemoet en dan wil je niet een maar wel 4 of zes bolletjes. Het gesprek draaide in eerste Instantie over de Guzzi (Italianen zijn trots op hun producten vooral als ze een geschiedenis hebben), maar uiteindelijk ging het ook over ijs, ofwel gelati een woord wat menige Nederlander niet vreemd in de oren klinkt. Op de vraag of er eens gekeken mocht worden naar de productie van vers ijs werd hij gastvrij de volgende dag uitgenodigd. En zo keek hij de volgende dag mijn ogen uit. Een medewerker schepte na verloop van tijd het ijs in de bakken en daar ging het verse ijs richting de vitrine. Dit wil ik ook leren zo suisde het door het hoofd. Het liet hem niet meer los. In Nederland ging hij eens rustig bekijken w at er allemaal kwam kijken voor het ijsbereidersvak. Met een kantoorbaan heb je dit niet 1 2 3 onder de knie. Zo werd er gezocht naar een goede vakopleiding. In november startte de opleiding ambachtelijk ijsbereider. Wie dacht dat het een drukke opleiding was zat fout. Landelijk waren er slechts 16 deelnemers aan de opleiding in Nieuwegein.
In de vakliteratuur werd kond gedaan van de ijsbeurs in Longarone. De Italianen had al verteld dat dit een "must" was voor de ijsbereider. De beurs duurde 5 dagen en dat heb je voor de eerste keer wel nodig ook wat was er veel te zien en te proeven! Aan het eind van de dag zijn de knollen op. Belluno (nabij Venetië) doorgebracht te hebben werd een plek op 10 km afstand van Longarone gevonden. Op een camping, maar wel met veel sfeer. Veel ijsbereiders gingen er 's avonds hun glaasje drinken na afloop van de beurs en er werd veel over ijs gesproken aan de tafel. Op de beurs werd een indruk gekregen welke investeringen men diende te doen om het ijsbereiden in de praktijk te brengen. Duidelijk werd dat met veel zoekwerk de kosten goed beheersbaar zijn. Er werden meteen contacten gelegd met wat Italiaanse en Duitse leveranciers van machines benodigd voor de ijsbereiding. Tijdens de opleiding kreeg van Hoorn veel steun van zijn leraar, de ijsbereider Aldo de Marco en klasgenoot Gerard Wopereis een door de wol geverfde horecaman uit Lichtenvoorde. Kritisch werd naar de plannen van Van Hoorn gekeken, geluisterd en verteld wat kan leiden tot een mogelijk succes. Er werd een stuk bij de woning aangebouwd. Dat was nodig zo oordeelde de Keuringsdienst van Waren. Het werd een pittige klus want in de binnenstad is nu eenmaal alles klein en nauw. De oude bijkeuken ging eraan en zo verrees na enige tijd een fraaie ijsstudio. (de benaming voor de ruimte waar ijs bereid wordt maar waar ook receptuur wordt uitgeprobeerd). De zojuist landelijk ingevoerde HACCP-code gaf richtlijnen omtrent de inrichting. In de ruimte moet (super-) hygiënisch gewerkt worden. De studio kwam dit voorjaar (1999) gereed. Dankzij de prettige contacten was van Hoorn in staat een pasteuriseerketel van twee maal 40 liter aan te schaffen.
« terug naar boven » Verder leerde Aldo de Marco Sjef de kneepjes van het vak waarbij ook een sterk accent op de hygiëne kwam te liggen. Persoonlijke hygiëne Is noodzaak nummer één. Mede dankzij de keuze voor de z.g. warme bereidingsmethode, d.w.z. door pasteurisatie via verhitting tot 85 graden c en snel terugkoelen tot 4 graden c, zijn bacteriologische gevaren een stuk lager. Al eerder werd een tip gegeven over een degelijke Italiaanse ijsbereidmachine. Dat bleek een z.g. verticale vriezer ook wel bokvriezer genoemd, te zijn van het merk Carpigiani, een begrip in de ijsbereidingswereld en de uitvinder van de traditionele ijsbereidmachine. In de loop van 2000 werd een tweede Carpigiani bokvriezer aangeschaft om aan de toenemende vraag sneller te voldoen. Temperatuursverschillen zijn voor ijs funest. Dus moet men niet denken dat de ijsbereider zijn ijs maar van vitrine naar diepvriezer en vervolgens weer naar conservator kan brengen. Dit tast de kwaliteit aan ook al is het bevroren. Het is daarom zaak niet teveel ijs vooruit te maken. Gelukkig kunnen meteologen het weer vrij redelijk voorspellen en daar zal de vakman zijn productie op aanpassen. Ook werd er in 2000 een vitrine met zogenaamde geforceerde koeling aangeschaft waarin meer smaken konden worden ondergebracht. « terug naar boven » Nu heb ik wat ijs gemaakt die ik u graag warm aanbeveel. (dat was eens de leus van een ijsfabriek) Die kunt u proeven of komen proeven. Het is een eerlijk in Lochem vrijwel pal onder de Gudulatoren gefabriceerd product. Aangezien er veel Italiaans invloed inzit is besloten de handelsnaam PREGO! (betekent: Alstublieft als men iets aanreikt) te voeren. De afgelopen weken werd er al flink voorgeproefd door vrienden, bekenden en omgeving. Vervolgens werd de "achterban" geraadpleegd over hetgeen men geproefd had. In de toekomst zal het niet anders gaan. In dit vak moet je open staan voor commentaar, ideeën en discussie al moet er wel tijd en ruimte voor zijn. De openingstijden zullen zich voorlopig concentreren in de weekends. De vraag waarom niet gekozen wordt voor een ijssalon kan als volgt worden beantwoord; Om als fulltime ijsbereider actief te zijn moetje een markt hebben. Die is er niet. Van Hoorn hecht waarde aan de traditionele ijsbereiding. Die is erg arbeidsintensief en dat betekent personeel aantrekken. De kosten van huur salon, inrichting en personeel zouden de prijs voor een bol op f 2,50 brengen en dat is voor een plaats als Lochem veel te duur. Het "veroveren" van een markt is op dit moment het belangrijkst vandaar de buitenverkoop. Ook het beheersen van de uitgaven voor machines, realisering ijsstudio en de afwezigheid van luxe maken het mogelijk de lage prijs van f 1,25 per bolletje te vragen. De liefhebber van Italiaans ijs kan aan de Achterstraat terecht. Als gediplomeerd ijsbereider Stichting Vakopleiding Horeca sedert maart 1999 wil hij zijn ijskunsten graag onder de mensen brengen zodat er in de zomer nog sprake kan zijn van ware ijspret. In 2001 en 2004 werd deelgenomen aan de Coppa 'd Oro een soort Champions Leage voor ijsbereiders in het Italiaanse Logarone. Hectisch en spannend was het daar (zie ook het verslag "verre reis voor een klein bakje ijs"). Van 2001 werd wel een diploma gehaald maar in 2004 was het wel raak en kan de Lochemse ijsbereider tevreden zijn met een 13 de plaats in een deelnemersveld van 79 deelnemers uit circa 10 landen. Klik links op de afbeelding om de uitslagenlijst te lezen. Zodoende werd Prego! Al een wat bekendere naam in het land van de ijsbereiders en liefhebbers. De Gelato-bar is een ander fenomeen. Met dit karretje gaan we overal heen; schoolfeesten, openingen van zaken als de Italiaanse motoren dag. Het Boxmeer treffen voor motorliefhebbers etc. U zult ons dan ook op diverse evenementen zien.
« terug naar boven »